Συνολικές προβολές σελίδας

Πέμπτη 12 Δεκεμβρίου 2013

Ντουγρού.

Μες  της  ζωής  το θέατρο
που  έχει  μεγάλη φάση,
κανείς  στο αμφιθέατρο
σπανίζουν στην πλατεία
πέντε, έξη, πρωταγωνιστές
πιότεροι οι κομπάρσοι  
κάποιοι, τρελοί ως θεατές
το  …παίζουν,  πελατεία.

Στα  σκοτεινά, αφόρητα, 
ταξιθετούν  καμπόσοι
 στα θεωρεία,  στριμωχτά
μαρίδα, π’ έχει ιδρώσει.  
Τον σεναρίστα βρίζουνε
που, ότι θέλει, γράφει
για κομπαρσάκια, ατάλαντα,
…γράμματα ρε, χασάπη.

Σκισμένα τα καθίσματα
στο απόγειο  η λίγδα
τα  σκηνικά , απαράδεκτα
μπερντές, που σ’ αρρωσταίνει
κι’ ενώ, στο παρασκήνιο
η σπέκουλα  είναι  ίδια,
μονά – ζυγά  στα ελάχιστα
πάλι  η ζωή, δεν  βγαίνει.

Σε ξαναστήνει όρθιο,
για οντισιόν στο ηρώο…
…Μα,  μιλημένη η επιτροπή,
με επαίνους, σε διαγράφει.
Σου… έλειπε η έκφραση,
δεν είσαι, απ’ το σινάφι
κατακαημένε, αμανατζή,

ντουγρού, στο υπερώο.

Τετάρτη 13 Νοεμβρίου 2013

Δεν θέλω.

Στην πιάτσα, μόνον οι κακοί
μ’ αυτούς,  που  βγαίνουν στο κλαρί
οι διαρκώς βαρύγδουποι
εταίροκαπαδόκες
θεωρούνται ξύπνιοι, αποδεκτοί
…μάγκες, καπάτσοι,  πονηροί
και δυσφημούνται οι καλοί
ως  δόλιοι, προδότες.

Τι κοινωνία είν’ αυτή
που επιβραβεύει αβλεπεί
το κάθε σούργελο ν’ ανθεί,
σαν την οφθαλμαπάτη.
Παραγκωνίζονται  άξιοι
διαπρέπουν οι ανάξιοι
γι’ αυτό το αποφάσισα
παύω, να είμαι εντάξει.

Δεν θέλω, να είμαι αρεστός
στο έργο μου, θεάρεστος
η να το παίζω άριστος,
στους  αφελείς, αρίστους.
Καλύτερα  αχάριστος
προπάντων, αμαρκάριστος
παρείσακτος , βυζαντινός
μέσα εις  τους αχρήστους.

Δεν θέλω, να είμαι υπόδειγμα
στα ζόρια  τα επώδυνα,
θα την περνώ ανώδυνα
αδήλωτα, σαν  κάποιος.
Το κάθε πρέπον, φτάνει πια
στο ψέμα στην κακογουστιά
θα εξελιχθώ προσωπικά
στους  σάπιους, ο ποιό σάπιος.

Κι’ όσοι, θεωρούν υπερβολή
πως ότι λέω, δεν αρκεί
η πράξη  την διαφορά
κάνει αυτή και, μόνο
στα …κάγκελα επανέρχομαι,
για να μπορώ, ν’  ανέρχομαι
σαν κάποιους , περισπούδαστους

ενάντια, στο νόμο.

Τετάρτη 23 Οκτωβρίου 2013

Αρτέμης Αξαρλής - Dance with me forever

Ελπίζω…!

Στα …εκτελεστικά  όργανα  του παρορμητικού μου αυθορμητισμού  ευθύνες, δεν δύναμαι να επιρρίψω.
Συμβουλές  ίσως, μπορώ να επιδώσω δίχως  ωστόσο να είναι σίγουρο ότι, θα εισακουσθώ!
Παρ’ ότι, εμπειρίας  …ανθρώπινης  οι ταπεινές  μου εισηγήσεις  εν’ τούτοις , δεν καθιστούν  ανενεργές, διανοητικές  υπερβολές  και, αν  προσωρινά  αναστέλλουν  ανοησίας  τα αυτονόητα,  επιρρεπείς  οι πράξεις  στην έπαρση της αλαζονείας, με ανυπακοή  εξακολουθούν,  να  αμύνονται.
Πάμπολλες  φορές … οι  περιαυτολογείς  αιτιολογίες  μου  εκ’ του αποτελέσματος , ανεπαρκείς  κρίνονται.
Παρόλα  αυτά:  Ποιος?
Εαυτόν  καυτηριάζει, εάν λάθη του, αποδειχτούν?
Ποιος?
Προθέσεις  του απαρνείται δίχως, συσκότιση της  γνησιότητας?
Σε κάθε περίπτωση, στην  προσθαφαίρεση παθών  εκ’ των υστέρων, κρίνονται  συμπεριφορές  αλλά …ο  παρανομαστής  συγγνώμη ως  προϊόν  υποκριτικής  πλέον ευτέλειας  ανεπανόρθωτα,  διακωμωδεί  τις  αδικίες…
Οι λόγοι , ενίοτε …υπολογιστικοί .
Τα συμφέροντα,  υπερισχύουν  πανίσχυρα.
Η  αγάπη, δούναι και, λαβείν στο πεζοδρόμιο!
Το χρήμα  επιτυχώς, υποδαυλίζει την αμετροέπεια  εκμαιεύοντας,  τυχάρπαστες  αποφάσεις …
Δυστυχώς!
Όσο η λογική, καθοδηγείται  από το παράλογο, επιτρέποντας  στην αφροσύνη
να  εξαπατά την σύνεση, τότε…
Κάθε  θυσία, θα λοιδορείται από την αχαριστία
εξαναγκάζοντας  την ευγνωμοσύνη, να επικαλείται  την σιωπή!
Όσο η  υπεροψία  ποδηγετεί  την ορθή σκέψη δίνοντας  βήμα στην  παράνοια
να  προωθεί το αναληθές,  τότε…
Το  ενάρετο, βαλλόμενο  δια  της  κακοήθειας,
θα  ενδυναμώνει  της  απερισκεψίας   την  παράκρουση!
Κι’ όμως…

Δρω, όπως  καθένας. 
Απαιτώ,   όπως όλοι.
Πεπεισμένος  για προνόμια, αντιστέκομαι στην άδολη προσφορά  και, συνδιαλέγομαι αποκρουστικά,  μεταφέροντας  το μέρισμα  ανευθυνότητας  στις  επερχόμενες  γενιές.
Ανεπιτυχώς,  με …αδύναμο  πνεύμα,  τούτη διέσχισα  εσωστρεφή ζωή,  δίχως  να …μάθω!
Διακαώς,  διατηρώ επιθυμία έστω  κι’ αν, ανήθικου βάρους,  τιμωρία υπομένω…
Στην  πλήρη απελευθέρωση από την  μιζέρια , ηδυπαθούς  ύλης  …
Προς  διάνοιας,  όποτε  στο επίπεδο  προσχωρήσω,  ενός  υπέρ  αληθούς,  γίγνεσθαι.
Ελπίζω…!

Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

…Αϊ στην ευχή!



Ελπίδα!
Πως  τιμωρείς  την  προσδοκία
παραμένοντας  ουδέτερη,
στων  ονείρων τις  εκκλήσεις?
Σκόπιμα…
Η  ακαταλόγιστη συμπεριφορά σου
αμφισβητεί την  προοπτική,
υπονομεύοντας  το μέλλον?

Περίεργο!
Εσύ, έτσι ανέντιμα, ανελέητα,
να διαβρώνεις το καλώς,
εννοούμενο συμφέρον?
Ε’ τότε,
ποια υπομονή, πόση εγκαρτέρηση,
ποιο ήθος,  παραμένουν αναλλοίωτα
στο δικό σου, μένος?

Κι’ εφ’ όσον …
Στην απαξιωτική αντιπαράθεση σου
με το δικό μου αύριο ο λόγος,
δεν σου φαντάζει  ανεξήγητος…

Παίρνω το θάρρος…
Φιλοσοφικά  αναθεωρώντας
τον δίκαιο κανόνα, να σε θεωρώ,
ως  πρώτη, αϊ στην ευχή,

αποθνήσκουσα!

Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2013

Ποιος εγώ?

Ναι!  Εσύ, δεν υπηρέτησες  την παράνοια
εμφανίζοντας , ως  άλλοθι  την άγνοια?
Ποιος , εγώ?
Ναι!  Εσύ, δεν αμφισβήτησες  την λογική
παραδεχόμενος,  ως  σωτηρία την τρέλα?
Ποιος , εγώ?
Ναι!  Εσύ, δεν απέρριψες  τον σεβασμό
προωθώντας,  ξεδιάντροπα το θράσος?
Ποιος , εγώ?
Ναι!  Εσύ, δεν αναίρεσες την διδαχή
εξυπηρετώντας, σκόπιμα την αμάθεια
Ποιος , εγώ?
Ναι!  Εσύ, δεν εξώθησες στην ακολασία
απαρνούμενος , μεθοδικά την αρετή?
Ποιος , εγώ?
Ναι!  Εσύ, δεν αποτόλμησες το ανισόρροπο
εξοστρακίζοντας, βίαια το ισορροπημένο?
 Ποιος , εγώ?
Ναι!  Εσύ, δεν ισχυρίστηκες  ότι, το άδικο
νοσηρά, θα καταστρατηγεί το δίκιο?
Ποιος , εγώ?
Ναι!  Εσύ, δεν υπέκυψες στην διαφθορά
διαφημίζοντας , εντέχνως  την  ευεργεσία?
Ποιος , εγώ?
Ναι!  Εσύ, δεν υπέθαλψες  τα ειδεχθή
ορθώνοντας,  την σημαία της  απανθρωπιάς?
Ποιος , εγώ?
Ναι!  Εσύ, δεν έσπειρες  αγνωμοσύνη
διαπομπεύοντας, τα  συγγνώμη?
Ποιος , εγώ?
Ναι!  Εσύ, δεν νόθευσες την ευμάρεια,
προς  χάριν, αποκρουστικής παρακμής?
Ποιος , εγώ?
Ναι!  Εσύ, δεν χάλκευσες  ενδείξεις,
ως  ισχυρές , περί του αντιθέτου αποδείξεις?
Ποιος , εγώ?
Ναι!  Εσύ, δεν εκποίησες  κάθε αξία
ως  αντιπαροχή, στο γλοιώδες  μέσον?
Ποιος , εγώ?
Πριν εξακολουθήσω στα απεχθή, παραδέχεσαι
την ενοχή σου, αποδεχόμενος τις συνέπειες?
Ποιος , εγώ?
Ναι!  Εσύ, δεν εμφανίζεσαι στον καθρέπτη
ως  Άνθρωπος ,με κεφαλαίο, το.. Άλφα?

Όμως , ουδεμία έχει σημασία
αν είσαι εσύ η εγώ!
Εκείνο, που εξειδικεύει το αποτέλεσμα
αποδεικνύει ότι…
Όσο τα εγώ μας  διαπρέπουν,
ανυπόφορα …εμείς, θα υποκύπτουμε
στην προδιάθεση  του… νίπτω τας  χείρας
αναμασώντας  αφελώς  το… ποιος , εγώ
?

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου 2013

Δημοκρατία, καθυβρίζουσα.




Η  Ειρήνη, καταντά βλαπτική για την ανθρωπότητα, σαν εκπίπτει σε  άκρατη ασυδοσία.
Αυτό, γνωρίζουν άριστα αφανείς και, επιφανείς  υποκινητές, οδυρόμενοι ολοφύρως,  για παραλείψεις  η πλημμελήματα  Δημοκρατίας  την οποία εκ’ προθέσεως  εκμεταλλεύονται η υπονομεύουν.
Στον …θρησκευτικό ωσαννά, γονατιστών η όρθιων, με …καθιστούς  ανορθόδοξους,  ύποπτες  ενσπείρουν προτροπές, επισφαλούς  θεωρίας.
Κάνοντας  την συνήθεια στην διαμαρτυρία απεχθή, προσδοκούν στην οπισθοδρόμηση του παρόντος  προς, ένα ειδεχθές  παρελθόν  διατηρώντας  αλώβητη, μια εχέμυθη αδιαφορία, για το μέλλον.
Με τακτικισμούς  παρωχημένης  ιδεοληψίας  αντιμετωπίζουν στείρα, κάθε γόνιμη, ανταλλαγή απόψεων.
Στην μίζερη κακοδαιμονία της  επίφασης  το επιτακτικό τους ύφος,
απαριθμώντας  ενδελεχώς, προφάσεις  ηττοπάθειας,  υποχθόνια καραδοκεί στο αδυσώπητο, σκότος .
Λοιδορώντας,  ιστορικές  αναδρομές, διαφθείρουν  παραχαράσσοντας  ως  διαβλητά, ευνομίας  αποτελέσματα.
Ποια δυσμορφία αναιρείται, με αναθέματα?  Των ιδεών το γήρας,  ποιους  επιδέχεται  εξορκισμούς?
Στην αντανάκλαση ειδήμονος καθρέπτη, γόητρα ηδυπάθειας  καταρρέουν
 καθώς, από περίοπτη, αναλήθειας  χαίτη έντρομοι, γκρίζα, περισυλλέγουν ψεύδη.
Ρακοσυλλέκτες!  Που την ωφέλεια  ανακύκλωσης  ως  υπόστρωμα, νέων διεργασιών απορρίπτουν με έμφαση, υπονοώντας  ότι, τα ράκη, εσαεί…
Αποβλήτων συνέχειας,  παραμένουν …σκουπίδια.
Όσο κι’ αν η παύλα, οριοθετώντας  το τέλος  καινούριας εποχής  παιάνα, σαλπίζει ούριο,  προσοχή…
Στην ειδεχθή τελεία, δάχτυλος  επίδειξης  αποκαλύπτοντας,  ανοήτων  υπόβαθρο, απομυθοποιεί  υποκρισίας  προσωπεία,  προειδοποιώντας…

Φαρισαίοι!  Συνέχιση της …  ειρήνης  δι’ ευχών,  ερήμην, θνησιγενούς Δημοκρατίας , ανεπαρκής  καθίσταται  ενώ, Δημοκρατία  καθυβρίζουσα μηδέποτε,  ανθίσταται!

Παρασκευή 13 Σεπτεμβρίου 2013

Το Κεντρί!

Αιτία, αν προκάλεσες
την αφορμή, σε μάχη
δίνοντας  το δικαίωμα
σ’ εκείνη, ν’ αμυνθεί
έριξες  λάδι στη φωτιά
κι’ από δικά σου λάθη,
θα βρει την ευκαιρία της
για, να εκδικηθεί.

Άμυαλη,  τι το ήθελες
να μετρηθείς  μαζί της
όταν, και, το ελάχιστο
το κάνει  …τόσο δα 
κάθε φορά,  αναστάτωση
φέρνεις,  με την μορφή της
σε έξαλλη κατάσταση,
να  μοιάζει , πυρκαγιά.

Μου φαίνεται αιτία μου,
επίτηδες  το κάνεις
την  ζήλεια, έχεις  κόρη σου
την αφορμή, εγγονή
τάλε κουάλε μοιάζετε
η μία, με την άλλη
άραγε το χειρότερο
ποια, κρύβει το κεντρί?

Κυριακή 8 Σεπτεμβρίου 2013

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

ΚΥΒΟΣ: Πριν!

ΚΥΒΟΣ: Πριν!: Πριν, το  εύρυθμο αναγάγεις σε  τερερέμ  υποβιβάζοντας  αποχρώσεις του λευκού σε  κρεμ γιατί, δεν υπολόγισες  ότι, το αποδεκτό, ...

Πέμπτη 27 Ιουνίου 2013

ΚΥΒΟΣ: …Αρχηγέ

ΚΥΒΟΣ: …Αρχηγέ: Πάμε, ξανά  στην  ανηφόρα …  αρχηγέ φόρα , τα  ρούχα  τα  φευγάτα, τα  ριγέ. Κάνε  παιχνίδι  και,  προχώρα…  αρχηγέ τρέχει,  ξωπίσ...

Παρασκευή 14 Ιουνίου 2013

Ενημερωθείτε.

<iframe allowtransparency="yes" frameborder="0" height="400" marginheight="0" marginwidth="0" scrolling="no" src="http://www.thepressproject.gr/tvplayer/newplayer.php?w=596&h=400" width="596"></iframe><br><br>Αναμετάδοση από το <a href="http://www.thepressproject.gr/" 

Τα σχόλια δικά σας.

<iframe allowtransparency="yes" frameborder="0" height="400" marginheight="0" marginwidth="0" scrolling="no" src="http://www.thepressproject.gr/tvplayer/newplayer.php?w=596&h=400" width="596"></iframe><br><br>Αναμετάδοση από το <a href="http://www.thepressproject.gr/" 

Πέμπτη 6 Ιουνίου 2013

Η καθημερινότητα, …απέναντι στην αιωνιότητα.

Το περίεργο,  με την ανθρωπότητα  βρίσκεται στο εξής παράδοξο:
Ενώ, εκθειάζει και , αποδέχεται με ευγνωμοσύνη , δέος , θαυμασμό, υπερηφάνεια ως  μεγαλειώδη,  τα ιστορικό-πολιτιστικά, πολιτισμικά  επιτεύγματα …τυραννίας  παλαιότερων εποχών,  …αρνείται πεισματικά, να συμμετέχει σε παρόμοια επιτεύγματα  σημερινής … τυραννίας  για τα οποία, θα την …ευγνωμονούν οι επερχόμενες  γενεές  οι οποίες, εξίσου δυναμικά για τον ίδιο σκοπό, θα αντιδρούν στην τυραννία τους! 

Πέμπτη 9 Μαΐου 2013

...Χαλαρωτικά


Ένα αεροπλάνο  μετά  από  βλάβη  συντρίβεται  στην  ζούγκλα.  …τυχεροί  διασωθέντες  περικυκλωμένοι όμως  από, μια  αγέλη Χιμπατζήδων  είναι, ένας  Έλληνας,  ένας  Γερμανός  και, ένας  Αμερικάνος.
Οι  Χιμπατζήδες  με  άγριες  διαθέσεις  τους  αρπάζουν και, με  κραυγές  τους  πάνε τσουβαλιαστούς στον  αρχηγό  τους.
Ο  πελώριος  Χιμπατζής  ο οποίος, «για πολλά χρόνια ήταν  αιχμάλωτος  σε  ζωολογικό  κήπο στην  Αμερική και, είχε  δραπετεύσει»  μίλαγε αρκετά καλά τα  Αγγλικά…
Ρωτά  λοιπόν τον πρώτο  στην  σειρά.  Εσύ  χοντρέ,  από πού μας ήρθες?
Εγώ, είμαι Γερμανός από την  Γερμανία την έχεις ακουστά αναφώνησε υπεροπτικά,  εκείνος.
Γερμανός  ε’  έξυσε το κεφάλι του ο  Αρχηχιμπατζής  προτού  αποφασίσει.
Α. α. α  εσείς  δεν είχατε, έναν Χίτλερ που έκανε πειράματα στα ζώα  είπε, δίνοντας  εντολή, να τον κρεμάσουν  στο  δέντρο  ως  μεζέ  για το επόμενο  πρωινό.
Κατόπιν  ρώτησε  τον  Αμερικάνο.
Εσύ ξανθομπόμπιρα  από  που μας  ήρθες?
Εγώ, είμαι Αμερικανός πολίτης  από την υπερδύναμη που λέγεται, Αμερική. Φώναξε με  στόμφο εκείνος.
Τι…  είπε  εξαγριωμένος  ο  Αρχηχιμπατζής  καθώς,  θυμήθηκε  τον  ζωολογικό  κήπο και,  την αιχμαλωσία  δίνοντας  εντολή,  να τον  κρεμάσουν  στο δέντρο  ως  μεζέ,  για  το επόμενο  γεύμα…
Τελευταίο  ρώτησε  τον  Έλληνα,
Εσύ, που όλο  μου κρύβεσαι,  από πού, μας  ήρθες?…
Ε. ε. εγώ  εί. ει, ει μαι από την  Ε.ε.Ελλάδα  δη.η. λαδή   Έ.ε. Έλληνας  ψιθύρισε  τρομοκρατημένος  εκείνος ….θεωρώντας  τον  εαυτό  του, ως  το επόμενο δείπνο.
Έλληνας ?  Ξαναρώτησε  με  ενδιαφέρον ο  Αρχήχιμπατζής  συνεχίζοντας…
Μέσα από την  Ελλάδα?  Από  ποιο  μέρος?
Από  την  Αθήνα!  Αναθάρρησε  εκείνος τονίζοντας το  Αθήνα, έντονα.
Αγέλη,  ακούσατε.   Τούτος  εδώ  είναι  Έλληνας… από  την  Αθήνα  βροντοφώναξε ο  Αρχήχιμπατζής  πλησιάζοντας  κοντά  του,  «ενώ  χιμπατζήδες  άρχισαν  να  χαμογελούν και να κοιτάζονται περίεργα μεταξύ τους»  να  του σφίξει  το χέρι να τον αγκαλιάσει  και, να τον  φιλήσει  σταυρωτά.
Τελικά με, ένα νεύμα του αρχηγού οι  χιμπατζήδες  σήκωσαν τον  Έλληνα  στις  πλάτες τους και τον  περιέφεραν στην  ζούγκλα  ζητωκραυγάζοντας  στην  γλώσσας τους.
Είναι,  Έλληνας!  Είναι,  Έλληνας!
Ο  Αμερικάνος, με τον  Γερμανό  κρεμασμένοι  ανάποδα στο  δέντρο,  ένοιωθαν  απορημένοι  για  την  περίεργη  εξέλιξη  ωστόσο  και  ο  Έλληνας,  δεν  καταλάβαινε  τι  είχε  συμβεί  ώσπου  εκείνη  την  στιγμή,  να σου  και  εμφανίζεται,  ένας  ουρακοτάγκος  ταχυδρόμος φωνάζοντας. 
Οι  συντάξεις  από  Ελλάδα,  ήρθαν …

.Χαλαρωτικά