Το θάνατο τον νίκησα
γιατί, έχω πεθάνει
και, τώρα πλέον, δεν μπορεί
τίποτα να μου κάνει
γι’ αυτό, μην κλαίτε άδικα
στο σώμα που φορούσα
σακί μου ήταν άχρηστο,
απλώς, το κουβαλούσα.
Τώρα, αισθάνομαι άνετα
ούτε άγχος, ούτε πίκρες,
γραμμάτια και, τράπεζες
μαζί, με υποθήκες
χαλάλι, σας τα άφησα
ούτε, που ξανασκάω
στου παραδείσου τα στενά,
με ωραίους, το γλεντάω.
Φίλοι, γνωστοί και, συγγενείς
κει ,στου καφέ τη χάβρα
την χήρα μου προσέχετε,
που ναι, φωτιά και, λάβρα.
Κρύβει τον πόνο της βαθιά
πως το βαστά η καρδιά σας
βοηθείστε την κι’ αντεύχομαι,
άντε και, στα δικά σας.
.jpg)
.jpg)
